Bohaterką tytułową jest zamożna dama, Ewelina Krzycka, która uprawia pewien rodzaj duchowego wyzysku: wyciąga z nędzy różne młode i młodziutkie osoby, daje im smakować swej opieki i dobrobytu, a kiedy się nimi znudzi, odsyła je z powrotem na poprzednie miejsca i w ten sposób niejako je wykoleja. Tak było w przypadku panny Czernickiej i Helki. Przedmiotem oburzenia autorki jest tutaj pewnego rodzaju gwałt dokonany na niewinnych umysłach. Tym duszom i umysłom grozi świat, czyha na ich nieświadomość, zastawia sidła w postaci niespodziewanego dobrobytu. Dla małej Helki byłoby więc lepiej, gdyby pani Ewelina nie zwróciła na nią uwagi. Przez swoją nieodpartą chęć zaspokajania kaprysów, przyczyniła się do unieszczęśliwienia dziecka, które nie zrozumie przyczyny, dla jakiej zostało tak gwałtownie odtrącone.